-
1 πλαξ
πλᾰκός ἥ1) плоскость, равнина(ἠπείρου π. Aesch.)
πλάκες ὀρέων Eur. — нагорья;πόντου π. Pind. — поверхность моря;αἰθερία π. Eur. — воздушные пространства;νεκρῶν π. Soph. и πλάκες Aesch. — равнина мертвецов, т.е. подземное царство2) плита(λίθων πλάκες Luc.; ὑπὸ πλακὴ τετάφθαι Anth.)
3) верхняя площадкаπυργώδης π. Soph. — вершина башни;
π. Σουνίου Soph. — вершина Сунийского мыса4) анат. (гладкая) пластинка, щиток Arst.5) лепешка(κοπτῆς πλάκες Anth.)
6) скрижальαἱ πλάκες τῆς διαθήκης NT. — скрижали завета -
2 πλάξ
A anything flat and broad, esp. flat land, plain,πᾶσαν ἠπείρου πλάκα A.Pers. 718
; Φλεγραίαν π. Id.Eu. 295; νυχίαν π., of Psyttaleia (fort. μυχίαν), Id.Pers. 953 (lyr.);πλακὸς ὑλίας Berl.Sitzb.1927.7
([dialect] Locr., v B.C.);νεκύων πλάκα S.OC 1564
(lyr.); νεκρῶν πλάκες ib. 1577 (lyr.); also of sea and sky, πόντου πλάξ the ocean- plain, Pi.P.1.24 ; ; ποντία, πελαγία π., E.Fr.578.4, Ar.Ra. 1438;κατ' Αἰγαίην πόντου πλάκα BMus.Inscr.1012
(Chalcedon, i B.C./i A.D.);αἰθερία πλάξ E. El. 1349
(anap.); flat top of a hill, table-land, Σουνίου, Οἴτης π., S.Aj. 1220, Ph. 1430; ; ἀπ' ἄκρας πυργώδους πλακός from the flat top of the towering hill, S.Tr. 273;τὰς π. τοῦ ὄρους Ant.Lib.4.1
.2 flat stone, tablet,ἐργώνας τᾶν πλακῶν τᾶς τομᾶς εἰς τὸν ὀχετόν IG42(1).109
iii 154 (Epid., iii B.C.);π. ἐπιγεγραμμέναι OGI672.12
(Egypt, i A.D.), cf. Luc.Somn.3, etc.; of the Tables of the Jewish Law, αἱ π. τοῦ μαρτυρίου, τῆς διαθήκης, LXXEx. 31.18, Ep.Hebr.9.4;λίθων πλαξὶ λείαις Luc.Am.12
;οὐκ ἐν πλαξὶν λιθίναις ἀλλ' ἐν π. καρδίας 2 Ep.Cor.3.3
; tombstone, AP7.324, cf. IG 12(5).329 (pl., Paros): pl., slabs of marble, Chor.p.89 B., cf. eund. in Rev.Phil.1877.79; ὥσπερ μαρμάρου π., of ice, Jul.Mis. 341b.b πλάκες χρυσίου gold plates, Str.4.2.1;σαπφείροιο D.P.1105
; ἡ ἐντὸς π. τῶν κογχυλίων the inner surface.., Thphr.Sens.73.c ἡ π. τοῦ βαλανίου τούτου prob. part of the furnace, PMag.Osl.1.340. d. pl., flakes of ἀρσενικὸν τὸ πλακῶδες, Dsc.5.104.4 κοπτῆς πλάκες,πλακοῦντες, AP12.212 (Strat.). (Cf. Lett. plakt 'become flat'.) -
3 κοπτή
κοπτή, ἡ, eine Art Kuchen aus zerstoßenen Stoffen bereitet, bes. aus Sesam u. Weizen; κοπταὶ σησαμίδες Artemidor. 1, 72; Sopat. bei Ath. XIV, 649 a; κοπτῆς πλάκες Strat. 54 (XII, 212); auch von Arzneien in Kuchenform. – Eigtl. adj. verb. zu κόπτω.
См. также в других словарях:
πλάκα — I Αθηναϊκή συνοικία στους ανατολικούς και τους βόρειους πρόποδες της Ακρόπολης. Η συνοικία αυτή ήταν το κέντρο της Αθήνας από τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης ως τα τελευταία της βασιλείας του Όθωνα. Το όνομά της οφείλεται σε μεγάλη ενεπίγραφη… … Dictionary of Greek
